3 عنصر یک برنامه شناسایی مشتری برای انطباق با AML

برنامه شناسایی مشتری (CIP) شامل تأیید اطلاعات ارائه شده توسط مشتری است. مشاغل این کار را با استفاده از اسناد شناسایی مستقل و قانونی انجام می دهند. CIP یک فرآیند مهم برای هر کسب و کار قبل از ایجاد یک رابطه تجاری است. کسب و کارها CIP را با رعایت مقررات مبارزه با پولشویی انجام می دهند. یک مفهوم مرتبط AML است که به قوانینی اشاره دارد که مجرمان را از مشروعیت بخشیدن به وجوه به دست آمده غیرقانونی باز می دارد. مجموع پول شویی جهانی در یک سال بین 1.6 تریلیون دلار تا 4 تریلیون دلار است. با افزایش روزافزون موارد پول شویی، درخواست برای رویه های AML موثرتر و کارآمدتر شده است.

عناصر یک برنامه شناسایی مشتری خوب

با پیشرفت تکنولوژی، CIP در پیشگیری از جرم موثرتر شده است. این بدان معنی است که مجرمان روش های خود را نیز متنوع کرده اند تا مطمئن شوند که پول غیرقانونی قابل ردیابی نیست. این امر باعث شده است که نهادهای نظارتی AML راه هایی برای کنترل این تهدید ارائه دهند. CIP یک جنبه حیاتی از یک برنامه موثر KYC است. قبل از توسعه CIP، موسسات مالی باید قانون رازداری بانکی را درک کنند. یک CIP خوب دارای عناصر زیر است:

1. پاک کردن پروتکل های نوشته شده

BSA از هر مؤسسه مالی می‌خواهد که یک CIP مدون، دقیق و بدون ابهام داشته باشد. باید رویه ها و اقدامات را به طور جامع ترسیم کند. همه طرف های درگیر در یک CIP باید از ضرورت اجرای آن آگاه باشند. علاوه بر این، شرایطی که مشتریان بالقوه باید قبل از پذیرش در کسب و کار انجام دهند، باید مشخص باشد. از طرف دیگر، مؤسسات مالی باید پرچم‌های قرمز را بدانند تا مراقب آن باشند. این برای جلوگیری از شروع یک رابطه تجاری با یک مجرم است. نمایه ریسک مشتری نیز ممکن است در طول زمان تغییر کند. بنابراین مهم است که CIP اقداماتی را که مؤسسه باید در صورت بروز خطر انجام دهد، روشن باشد. این برنامه همچنین باید در مورد چگونگی تأیید اطلاعاتی که ممکن است در طول رابطه ایجاد شود، روشن باشد. چنین اطلاعاتی شامل منبع وجوه، گیرنده و هدف معامله است. یک برنامه شناسایی خوب مشتری به نحوه ایجاد پروفایل ریسک اختصاص دارد. این امر تعیین سطح خطری که یک رابطه بالقوه برای مؤسسه ایجاد می کند آسان می کند. هر موسسه ای باید نرم افزار امنی برای ذخیره اطلاعات مشتریان داشته باشد. این برای جلوگیری از سرقت هویت و اطلاعات توسط اشخاص ثالث است. در سال 2019، حدود 3.2 میلیون مورد سرقت هویت در ایالات متحده وجود داشت. CIP مناسب همچنین باید به راحتی بتوان اطلاعات مشتری را بازیابی کرد. این امر از موسسات مالی می‌خواهد که روندهای ذخیره‌سازی مدرن را برای اطلاعات حجیم اتخاذ کنند. به عنوان مثال، ذخیره سازی ابری منجر به افزایش امنیت اطلاعات در شرکت ها شده است.

2. سیستم تأیید مؤثر

روش های پولشویی روز به روز در حال پیشرفت است. این امر مستلزم سیستم های تأیید قوی، هم حضوری و هم از راه دور است. سیستم‌های تأیید از راه دور نیازمند استفاده از بیومتریک‌هایی مانند تشخیص چهره هستند. موسسات باید به دنبال استفاده از نرم افزارهایی باشند که این فرآیند را آسان می کند. دستکاری یک سیستم تأیید باید دشوار باشد. این امر از سرقت هویت جلوگیری می کند و از دسترسی غیرمجاز شخص ثالث جلوگیری می کند. علاوه بر این، KYC از موسسات می خواهد که تمام اطلاعات مربوطه را از مشتریان بالقوه دریافت کنند. پرسنل شرکت باید آموزش صحیحی در مورد چگونگی بررسی منابع مختلف اطلاعات داشته باشند. سپس آنها باید بر اساس این اطلاعات یک پروفایل ریسک ارائه دهند. منابع اطلاعات مشتری که موسسات ممکن است بررسی کنند عبارتند از:

• سوابق عمومی: این موارد شامل اطلاعات مهاجرت، سوابق املاک و مستغلات و سابقه جنایی است. دانستن مسائل حقوقی گذشته و فعلی در صورت وجود بسیار مهم است.
• ردیابی دارایی: شامل تأیید مالکیت اموال واقعی و کسب و کار است. این به تعیین اینکه آیا آنها مالک واقعی نهادهایی هستند که ادعا می کنند مالکیت دارند یا خیر کمک می کند.
• پایگاه های داده تحریم شده: اداره کنترل دارایی های خارجی این موضوع را تنظیم می کند. OFAC تمام مشاغل درگیر در فعالیت های کلاهبرداری را در وب سایت خود فهرست می کند. در نتیجه، برای مؤسسات مالی به راحتی می توان فهمید که یک مشتری مجرم است.
• بازرسی در محل: آنها شرکت ها را قادر می سازند تا اطلاعات را دست اول تأیید کنند. اگر شرکت مشکوک باشد که جزئیات ارائه شده نادرست است، بازرسی در محل را وادار می کند.

3. فرآیند حسابرسی مستقل

همه نهادهای نظارتی مبارزه با پولشویی خواستار یک ممیزی دوره ای دقیق هستند. این یک توصیه است که حسابرسان مستقل ماهر این فرآیند را انجام دهند. این کمک می کند تا مشخص شود موسسات مالی یک برنامه CIP مناسب دارند. فرآیند حسابرسی همچنین کل فرآیند CIP را برای مناطقی که نیاز به بهبود دارند ارزیابی می کند. علاوه بر این، تعیین می کند که آیا یک شرکت دستورالعمل های AML را به طور کامل اجرا می کند یا خیر. نقش حسابرسی مستقل تقویت برنامه AML شرکت است.

مراحل فرآیند پولشویی چیست؟

مقامات مبارزه با پولشویی مقررات سختگیرانه ای وضع کرده اند. این امر پولشویان را بر آن داشته تا روش های پیشرفته تری را به دست آورند. یک راه واحد وجود ندارد که پولشویی ها دارایی های خود را بشویید، اما برخی از مشترکات وجود دارد که کارکنان باید مراقب آنها باشند. فرآیند پولشویی معمولاً شامل موارد زیر است:

1. تعیین سطح

این مستلزم قرار دادن درآمدهای حاصل از فعالیت مجرمانه در یک سیستم مالی است، زیرا نگه داشتن پول ممکن است مستقیماً با فعالیت مجرمانه مرتبط باشد. این مرحله جایی است که مجرم بیشترین آسیب را دارد. بنابراین، مؤسسات مالی باید همیشه تراکنش‌های نقدی که مبالغ هنگفتی را شامل می‌شود، بررسی کنند. مقررات AML از موسسات می خواهد که تراکنش های نقدی بالاتر از حد معین را گزارش کنند. این مرحله برای یک پولشویی مهم ترین مرحله است زیرا درآمدهای غیرقانونی را از منبع آنها جدا می کند.

2. لایه بندی

در این مرحله مجرمان عواید حاصل از جرم را از مبدا جدا می کنند. پولشویی ها از روش های پیچیده ای برای پوشش دادن رد پول استفاده می کنند. این مرحله شامل انتقال سریع پول و به گیرندگان مختلف است.

3. یکپارچه سازی

این قدم آخر است. این مستلزم بازگرداندن پول به مجرم است تا آنها بتوانند از آن استفاده کنند. در این مرحله، جنایتکار دنباله ای را ایجاد کرده است که مشکوک شدن به آن دشوار است. با این حال، کلاهبرداران ممکن است این مرحله را برای جلوگیری از کشف شدن تغییر دهند.

نیاز به یک برنامه موثر شناسایی مشتری

موفقیت موسسات مالی به قدرت CIP آنها بستگی دارد. به همین دلیل است که نهادهای مبارزه با پولشویی خواستار رعایت دقیق قوانین خود هستند. مؤسسات مالی باید درک کنند که یک CIP مؤثر به جلوگیری از خطراتی که دائماً در حال تغییر هستند کمک می کند. در نتیجه داشتن یک CIP به روز بسیار مهم است. به lightico.com سر بزنید تا در مورد عناصر برنامه شناسایی مشتری خوب و نحوه دست به دست شدن آن با پلتفرم eSignature ما بیشتر بدانید.